Azyl kościelny jest wyjątkową możliwością (na zasadzie „ultima ratio”) ze strony parafii udzielenia uchodźcom pomocy na czas ograniczony i uzyskania dla nich ostatniej szansy gwarantowanej przez państwo podczas szczegółowego badania ich sprawy. Parafie i klasztory chrześcijańskie podejmują się takiej misji od kilkudziesięciu lat w Niemczech, a liczba przyjmujących parafii i klasztorów ciągle rośnie.
W lutym było 315 przypadków kościelnego azylu dla przynajmniej 530 osób, w tym 141 dzieci, w których nielegalni migranci nie otrzymali od państwa statusu uchodźcy ani ochrony międzynarodowej. W 254 sytuacjach były to przypadki objęte procedurą dublińską (stan na 17.02.2017 r.). W styczniu ubiegłego roku takich przypadków było ponad 200, a ciągu całego roku skorzystało z tego rozwiązania ponad 1000 osób. Najczęściej pochodzą oni z Syrii, Iraku i Afganistanu. Kościół katolicki wydał specjalne rozporządzenia regulujące sytuacje azylu kościelnego w instytucjach parafialnych i klasztornych, w których biskupi zwracają uwagę, że pomoc migrantom i uchodźcom należy do tożsamości chrześcijańskiej.
Na podstawie umowy między Kościołami chrześcijańskimi a niemieckim urzędem ds. migrantów i uchodźców (BAMF) przypadki kościelnego azylu są ponownie rozpatrywane w świetle procedur dublińskich, często z pozytywnym skutkiem. Więcej o kościelnym azylu w Niemczech: www.kirchenasyl.de.